حضرت رسول(ص) میفرمایند:
«همانا دخترم، فاطمه نامیده شده زیرا خداوند متعال او را و هر کس که او را دوست دارد، از جهنم جدا میکند.»
دعا و عبادت زهرا(س)
امام حسن مجتبی(ع) میفرماید: شب جمعه مادرم را دیدم که از بستر برخاست و به نماز ایستاد و همچنان به رکوع و سجود و عبادت پروردگار ادامه داد تا آنکه سپیدهی سحر دمید. به دعاهای او گوش کردم، نام مردان و زنان با ایمانی را به زبان میآورد و برای مؤمنین بسیار دعا میکرد، ولی یک بار برای خود دعا نکرد.
پس عرض کردم: «مادرم! چرا برای خودت دعا نمیکنی آنگونه که برای دیگران دعا فرمودی؟»
فرمود: «پسرم! اول همسایه، بعد خانه!»
و نیز از حسن بصری نقل شده که گفت: «در امت اسلام هیچ کس عابدتر از فاطمه(س) نبود، او آنقدر به عبادت ایستاد که پاهایش ورم کرد.»
کوتاه سخن آنکه: روایت شده، هنگام عبادت، نور حضر زهرا(س) برای اهل آسمان میدرخشید، همانگونه که ستارگان آسمان برای اهل زمین میدرخشند.
نمونهای از آگاهیبخشی زهرا(س)
روزی زنی به محضر حضرت زهرا(س) آمد و عرض کرد: «مادر ناتوانی دارم که دربارهی نماز، مسائلی را نمیداند، مرا نزد شما فرستاده تا آن سئوالات را بپرسم.»
حضرت فرمود: «بپرس.»
او تمامی سئوالات خود را پرسید و پاسخ کامل شنید، لیکن از بسیاریِ سئوال خود شرمنده شد و گفت: «ای دختر رسول خدا! بیش از این شما را زحمت نمیدهم.»
فاطمه(س) فرمود: «هر آنچه را که نمیدانی بپرس و ابداً شرم مکن؛ آیا شخصی را میشناسی که در برابر صد هزار سکهی طلا اجیر شود تا بار سنگینی را یک روزه بالای بامی ببرد و اظهار خستگی کند؟!»
او گفت: «نه.»
فاطمه(س) فرمود: «من نیز در پیشگاه خدا اجیر شدهام، تا در مقابل هر پاسخی که به تو میدهم پاداشی بگیرم که اگر بین زمین تا عرش را پر از مروارید کنند و به من دهند باز ارزش آن پاداش بیشتر است. از پدرم شنیدم که فرمود: «به علما در قیامت به اندازهی علم و به قدر تلاشی که در راهنمایی مردم کردهاند پاداش داده میشود.»